بررسی خصوصیات کینماتیکی مفاصل اندام تحتانی هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری

مقدمه و اهداف فرود تک­پا حرکتی متداول در بسیاری از رشته­های ورزشی است و از عوامل اصلی آسیب­های غیربرخوردی acl می­باشد که افزایش حرکت خارجی زانو در صفحه فرونتال نیز می­تواند باعث تشدید آن شود. از این­رو هدف تحقیق حاضر، بررسی کینماتیک مفاصل اندام تحتانی هنگام فرود تک­پا از ارتفاع­های مختلف در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و مقایسه آن با افراد سالم بود. مواد و روش­ها 15 آزمودنی زن مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و 15 آزمودنی زن سالم با دامنه سنی 25-18 سال، برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. آزمودنی­ها از ارتفاع­های 20، 40 و 60 سانتی­متر عمل فرود تک­پا را برابر سیستم سه­بعدی آنالیز حرکت اجرا کردند و پس از پردازش داده­ها با نرم­افزار کورتکس، پارامترهای حداکثر والگوس زانو، حداکثر فلکشن زانو، حداکثر دورسی فلکشن مچ پا و مدت زمان انقباض اکسنتریک محاسبه شد. تحلیل آماری داده­ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز مکرر واریانس انجام گرفت. یافته­ها یافته­های تحقیق در مورد پارامتر مدت زمان انقباض اکسنتریک و نیز حداکثر والگوس زانو علی­رغم مقادیر بیشتر زاویه والگوس در گروه زانوی ضربدری نسبت به گروه سالم، در ارتفاع­های مختلف معنادار نبود، اما در مورد پارامترهای حداکثر فلکشن زانو و حداکثر دورسی فلکشن مچ پا اختلاف­ها بین دو گروه معنادار گزارش شد (05/0p<). نتیجه­ گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری نسبت به افراد سالم هنگام فرود تک­پا از ارتفاع­های مختلف با زاویه فلکشن زانو کمتر و زاویه دورسی فلکشن مچ پای کمتر فرود می­آیند. طبق تحقیقات انجام شده همه این موارد به عنوان ریسک فاکتورهای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی شناخته شده­اند، از این­رو آموزش صحیح و اصلاح الگوی فرود در جهت کاهش بارهای اعمال شده به کمپارتمان خارجی زانو و جلوگیری از پیشرفت بیماری­های مفصلی باید مورد توجه قرار گیرد.